در رؤیاهایم همیشه این بوده که خانه ای را که دلم می خواهد بسازم. البته همیشه هم دوست داشتم خانه باشد خاص. یعنی خانه ای که حد اقل یک ویژگی منحصر به فرد خود را داشته باشد. مدت ها دنبال آن بودم تا این که به تازگی به این مطلب رسیده ام که یک ایده را در خانه ای که می خواهم بسازم اجرایی کنم.

مثلا این که کل برق کشی خانه را انجام دهم و بعد تمام کلید های لامپ ها و مهتابی ها و خلاصه تمام کلید های کنترل برق را بدهم خانه همسایه. یا مثلا بدهم فلان فامیلمان در کویت که هر وقت خواستم به او بگویم برایم خانه را روشن کن. نظرتان چیست؟ ایده جالبی است. این ایده را البته از جریانات برق شهرمان که نه استانمان گرفته ام. دو شب است که برق جزیره را منطقه منطقه قطع می کنند. واقعا این هم یک ویژگی خاص است. کجا را سراغ دارید که 2500 مگاوات برق تولید کند ولی زیر نظر شهر دیگر و یا استان دیگری باشد. بالأخره این هم یک ویژگی است. ما که عسلویه را داریم و خارگ را، باید هم خاص باشیم. خدا رو شکر.

تماس گرفتیم با همسایه(همان آقای همساده شیرازی که در کلاه قرمزی ما را می خنداند. البته همشهری هایش) که برقمان قطع شده. گفتند بخش خصوصی ژنراتور(ببین کارمان به کجا رسیده که حالا باید ژنراتور را هم بنویسیم. این بار دوم است که می نویسم ژنراتور) را روشن نمی کند چون نمی ارزد برای مقدار کم این دستگاه بزرگ را روشن کنیم.

خب راست هم می گوید. نمی ارزد چون باد خنک کولر ها که به آقای همساده می خورد و هوا هم برای او روشن است. اصلا مهمان های او در گرما و تاریکی و شرجی که ننشسته اند که بخواهد ارزشش را داشته باشد که دستگاه به این بزرگی را روشن کند. راستی آقا همساده اگر خواستید بگویید برویم این دستگاه بزرگ را باد بزنیم، بشوییم، اصلا تمام امکانات رفاهی را برایش فراهم کنیم تا نکند خدایی نکرده خطی به آن بیافتد یا نقصی پیدا کند.

آقا همساده حواسم نبود بگویم، این شهر که برقش را خاموش کردید (البته برای مصرف بهینه برق بود. بالأخره وقتی انرژی هسته ای را رفقایتان بدهند برود، باید صرفه!جویی کرد در مصرف برق) مغازه هایی دارد که در آن مایحتاج مردم نگه داری می شود. همان ما یحتاجی که با وزیدن یک باد در خارگ نایاب می شود. البته جسارت است خدمتتان. به گمانم معنای نایاب را نمی دانید. احساس می کنم مثل شخصیت جناب خان در خندوانه که کلمه ای ناآشنا را می شنود و تکرار می کند آن هم با تعجب شدید، الآن همان طور گفته اید "نایاب" آن هم با تأکید بر حرف "ب". آقای همساده جایتان خالی به خاک سیه نشستیم... اگر زحمتی نیست می خواهیم کلیدهای برق هایمان را داخل خانه خودمان بیاوریم. اجازه هست؟