امنیت برای هر کشوری خط قرمز اوست. برای پاسبان مرز و بوم، فرقی بین نقطه غربی با فلان نقطه شمالی یا هر جای دیگر نیست. چرا که هر جا نا امن شود در واقع این کشور است که نا امن شده. امنیتی که زمینه ساز تمام فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و هر چیز یک منطقه است.همین چندی پیش یان برمر رییس موسسه مطالعاتی گروه اوراسیا در "نشست مجمع جهانی اقتصاد" وقتی می خواهد از سه بحران اقتصادی خاورمیانه خبر بدهد. نکاتی را می گوید که همه به امنیت بر می گردد.1-داعش 2-مرزهای عربستان و یمن 3- و هجرت مهاجران جنگ زده به اروپا. و یا چندی پیشتر که وزیر اقتصاد آمریکا گفته بود: ایران اقتصاد آمریکا را تهدید می کند. چرا؟ چون امنیت آمریکا را تهدید می کند.

بگذریم، امنیت برای هر کشوری خط قرمز اوست و برای این مهم فرقی بین جای جای کشور نیست. چه رسد به نقطه استراتژیکی چون خارگ که شاهرگ اقتصاد متوسفانه نفتی ماست. مسائل امنیتی خارک( جزیره ای که صدام آن را در خط مقدم نبرد خود برای از پای در آوردن ایران قرار داده بود) به خاطر این مهم لحظه به لحظه باید رصد شود و مورد غفلت قرار نگیرد. شاید برای هرجایی حرف از امنیت یعنی سپاه و نیروی دریایی و هوایی و به مسئولان نظامی مربوط باشد.اما شرایط خاص خارگ علاوه بر این ها خیلی چیزهای دیگری را می طلبد. این جزیره برای انهدام خودش و ساکنین اش نیاز به هیچ بمب و موشکی ندارد. کافی است تا مخزنی از مخازن خطرناک پتروشیمی منفجر شود تا در شعاع 5 کیلومتری اکسیژنی وجود نداشته باشد. انفجار های جزیی که در سالهای گذشته در پتروشیمی خارگ رخ داد که رسانه ای هم شد و کشته هم داشت، اطمینانی از این ناحیه نمی دهد. این را بگذارید کنار کلی امور ریز و ریزتر دیگر که خودش یک مثنوی هفتاد من کاغذ است. امنیت برای خارک علاوه بر نیروی دریایی، HSE هم هست که با یک صاعقه مخزن آتش نگیرد و با باران خاموش نشود. که مخزن نوساز بعد از هزینه های ساخت میلیاردی، نشست نکند!

بگذریم، امنیت برای هر کشوری خط قرمز اوست. فلذا ایران هم دکترین دفاعی خاص خودش را در دنیا اتخاذ کرده که یکی از شاخصه های مهم آن دفاع موزاییکی ایران است که ترس بر تن به ظاهر ابرقدرت های دنیا انداخته. سبک دفاعی که زیرمجموعه پدافند غیرعامل است و متکی به جمعیت غیرنظامی و بسیجی است. اما امنیت برای هر انسانی هم خط قرمز اوست. چطور می شود بسیجی که خودش در آماج ضربه های خودی است مقابل دشمن بایستد؟ در خوشبینانه ترین حالت این خود بومی است که با پاهای خودش از جزیره بار می بندد، اگر از جزیره بیرون نیندازندش...فتامل!